(english translation below)

En dan ga je hem schrijven. Die eerste zin... van die eerste post. Het zegt zoveel!

Maar ook weer niet. Nog niet. Want we staan pas aan het begin! Toch voelt het niet als het begin omdat wij al zoveel werk verzet hebben om hier te komen.

Of ja, werk... Noem je het werk? Als je alleen maar heel blij word van wat je aan het doen bent?

Ach ja, ook dat is niet helemaal waar natuurlijk. We hebben wat gevloekt en gezworen dat we nooit nooit nooit gaan komen waar we nu ineens zijn. Omdat een template niet werkt. Je bestelling van die geweldige All American pressure cooker voor de vierde keer de tocht over de Atlantische oceaan niet heeft gehaald. Als een hele batch pruikzwammen is uitgedroogd omdat je een nachtje weg was en vergeten het water bij te vullen.

En dan heb ik nog niet die eerste zin.

Ik moet denken aan een verhaal wat we herschreven hebben. Over Parsifal en de ridders van de ronde tafel. Het gaat over een jongen die opgroeit in het woud en zijn pad naar volwassenheid. Waarbij je onderweg deelgenoot word van de lessen die hij leert in vriendschap, moed en wijsheid. Zo voelt voor mij deze reis ook wel. Een tocht over bergen en door dalen, langs valleien en rivieren en onderweg laat ik dingen achter maar neem ik vooral ook mee.

Zo'n eerste zin. Het valt niet mee. Het is als een web van mycelium. Het zoekt eerst een weg naar een bron. En vervolgens gaat ze groeien. En daar waar draden elkaar raken ontstaan klusters. En die klusters vormen vruchten. En die vruchten groeien. En die verspreiden vervolgens hun sporen, zo ver als de wind ze meeneemt.

Die eerste zin komt niet zomaar. Want wij zijn allang begonnen. En nemen jullie vanaf nu mee, zo ver als de wind waaien zal.

Tosca Marosca

And then you are ready to write. Your first line. Of your first post. It is truly meaningfull! 

But then again, not so meaningfull though. Not yet anyway. Because we are only at the start of it all. Still, it doesn't feel like the start, for we have put a lot of work in traveling this long distance already.

Work... is it work..? If you do something that puts a smile on your face the whole time? 

Honestly, that is not entirely true. Many words that would make your momma wash your mouth with soap came out before arriving at this place in time. An ineffective template, the fourth time in a row shipping failure on our All American prssure cookers, a whole batch of Lion's Mane got dried out when you were away for the weekend and forget to fill up the watertub.

And still i have no first sentence.

I remember a story we have rewriten. About Parcifal and the knight of the round table. This story is about a boy who grows up in the woods and about his journey towards manhood. Along the way we witness how he learns of friendship, courage and wisdom. This embodies the way i expercience my own journey. A quest trought passes and valleys . Across rivers and over mountains. And along the way i leave behind, but i also especially gain.

A first sentence, it's not easy. It is like a web of mycelium. It first searches for a source. And then she will grow. Where different treads meet they form clusters. Clusters become fruiting bodies. These fruiting bodies grow. Thereafter they spread their spores, as far as the wind will take them.

That first sentence doesn't come just like that. We have already begun. And from you can join the ride, as far as the wind will take us.

Tosca Marosca